Punto 12: Trabajo colaborativo. BSCW y RSS

BSCW

BSCW (Basic Support for Cooperative Work ou, tamén, Be Smart -Cooperate Worlwide) é unha ferramenta informática de tipo software colaborador ou groupware cuxo obxectivo é facilitar o traballo en grupo mediante o uso unicamente dun navegador web e dunha conexión a Internet. BSCW permite, entre outras cousas, almacenar e organizar a información, compartila con outros usuarios, dispoñer de axendas comúns, manter debates, etc. Proporciona, en definitiva, unha serie de utilidades de apoio á colaboración ou á cooperación.

Algunhas das vantaxes que ofrecen os BSCW son:
Permite crear zonas de traballo entre persoas situadas en distintas partes do mundo.
As áreas de traballo teñen restrinxido o acceso unicamente os membros rexistrados.
Os documentos publicados nas áreas de traballo encóntranse dispoñibles en calquera momento e para calquera usuario, posto que se encontran almacenados no servidor e non nos ordenadores locais.
A información contida no BSCW pódese ler e modificar.

Para utilizar o ámbito é necesario rexistrarse previamente. Este proceso, que só se realiza unha
vez, consta de dúas partes:
Primeira parte
. Abrimos a páxina http://cvu.rediris/pub/bscw.cgi/o/21 no navegador.
. Picamos no menú
. Picamos en register
. Cumplimentar os datos
. Picamos no botón OK.

Segunda parte
Para poder continuar co rexistro, o servidor envíanos información á dirección de correo
electrónico que lle indicamos na primeira parte. Abrimos o noso correo onde se nos informa de
os pasos a seguir para a segunda parte:
. Abrimos unha nova sesión do navegador de Internet.
. Escribimos a dirección que se nos indica no correo. Para non cometer erros, utilizaremos
copiar e pegar.
. Cumprimos a segunda parte do rexistro introducindo os datos:
. Picamos no botón OK.
Aparece unha ventá na que
introduciremos o nome de usuario e o contrasinal, e despois picaremos en Aceptar.

RSS 

RSS son as siglas de Really Simple Syndication, un formato XML para sindicar ou compartir contido na web. Utilízase para difundir información actualizada frecuentemente a usuarios que se subscribiron á fonte de contidos. O formato permite distribuír contidos sen necesidade dun navegador, utilizando un software deseñado para ler estes contidos RSS (agregador). A pesar diso, é posible utilizar o mesmo navegador para ver os contidos RSS. As últimas versións dos principais navegadores permiten ler os RSS sen necesidade de software adicional. RSS é parte da familia dos formatos XML desenvolvido especificamente para todo tipo de sitios que se actualicen con frecuencia e por medio do cal se pode compartir a información e usala noutros sitios web ou programas.

Cando falamos de RSS referímonos usualmente á tecnoloxía completa para distribución de contidos dos sitios web. Pero un RSSé realmente un formato de arquivo, baseado en XML, que serve para recoller contidos publicados en páxinas web. Os RSS teñen extensión.rss ou ben.xml, pero en realidade son un simple arquivo de texto onde aparecen referencias a contidos publicados, nun formato específico, creado a partir de XML.

Existen moitas empresas que ofrecen a posibilidade de incluír nas páxinas web, e de forma gratuíta, os seus propios titulares de noticias. Por exemplo, para incluír titulárelos do diario El país, débense realizar os siguentes pasos:

1. Abrir o navegador e conectar coa dirección: http://www.elpais.com/rss/index.html
2. Facer clic sobre unha das categorias de noticias que se mostran na parte central. Por exemplo, España.
3. Seleccionar ao opción Na súa propia páxina, do menú que aparece.
4. Completar o formulario para darse de alta como usuario dos titulares.
5. Facer clic sobre o enlace Continuar.
6.Seleccionar o formato co que se incluirán, o tamaño da ventá e o número de titulares.
7. Cando seleccionemos o formato máis apropiado para a páxina web na que se incluirán os titulares, teremos que facer clic sobre o botón Enviar código.

A forma de incluír o código necesario para que se mostren os titulares na páxina web é a seguinte:
8.Abrir a conta de correo que se utilizo para rexistrarse.
9.Abrir a mensaxe recibida, cuxo asunto será Titulares na súa web de ELPAIS.COM.
10. Abrir o ficheiro código titulares.txt.
11.Visualizar o código fonte se non se tivese aberto cun editor de texto.
12. Copiar o devandito código e pegalo na págian web na que desexa incluír.
13. Gardar e publicar a páxina, para comprobar que funciona correctamente e que os titulares se actualizan en tempo real.

Punto 10: Blogs

Conceptos básicos sobre los blogs

Un blog é un instrumento, só un máis pero cunha gran capacidade de alcance e presenza, para emitir unha opinión, defender unha causa ou promover unha acción. Escríbese en calquera idioma natural, e en varios á vez en ocasións. Un dos seus compoñentes definitorios, en calquera plataforma que soporten blogs, é a capacidade de engadir meta-información sobre as súas temáticas cun tag ou unha etiqueta.

Un weblog ou blog é un sitio web no que se publican anotacións mediante un sistema de publicación sinxelo. Unha das principais características é que as anotacións son cronolóxicas e están ordenadas de máis recentes a máis antigas. Os weblogs adoitan ser persoais, actualízanse a miúdo e inluyen enlaces a outras páxinas aínda que case todos os blogs permiten a participación dos lectores. Cada persoa pode entender o seu propio blog de forma distinta.

Entrada: é a unidade básica de todo blog. Estes conteñen as ideas, pensamentos, información, videos, fotos, en fin é onde o autor (bloguero ou "Blogger") presenta todo aquilo que desexa comunicalo o mundo.

Para comentar fai falta un nick e unha dirección de correo. En WP non é necesario rexistrarse, aínda que si deberán facelo se queren engadir unha imaxe que identifique o seu nick. Nestes rexistros, deberán escribir o nick co que desexan participar no campo "Display namepublicly" ou "Display name".

Un blogroll é unha colección de enlaces de blogs, normalmente presentado nunha columna lateral da páxina web.

Blogger

Como crear un blog

1º Crear una cuenta de Google :O primeiro que imos facer é ir a www.blogger.com onde veremos a seguinte pantalla. Pulsaremos sobre: Comezar:

Cárgase unha pantalla onde vemos o primeiro dos 3 pasos necesarios para crear un blog:

Crear unha conta de Google
Asignar un nome ao blog
Elixir un equipo

O primeiro que nos pide Google é unha dirección de correoelectronico existente que se usará para recuperar contrasinais no caso que a perdamos ou verificar derterminadas accións. Enchemos todos os campos sendo os máis importantes os de

Contraseña:clave que necesitaremos para acceder ao blog para publicar ou condifurarlo
Nome visible: é o nome co que se asinasen as nosas entradas no blog
Unha vez recheos todos os campos, e marcada a casa "Acepto as Condicións do servizo", pulsamos en "Continuar" para ir ao paso 2.
Se xa temos unha conta de GR-CORREO ELECTRÓNICO ou estamos dados de alta en Google podémonos saltar este primeiro paso.

Crear conta

2º Asignar un nome ao blog: Neste paso estableceremos o Título do blog e a direccón deste. O Título pode ser calquera frase ou palabra que describ o contido do blog algo asi como "A cociña de Carlos" ou "Aventuras dun internauta novato".
A dirección do blog (URL) é o que os usuarios utilizaran para acceder ao blog, é a dirección que daras a xente para que accedan ao teu blog. Podes ulilizar unha palabra ou frase, pero tendo en conta que os espazos e algúns signos de puntuación non están permitidos. Neste punto pódese comprobar se a dirección esta dispoñible. Canto máis sinxela sexa a dirección mellor xa que así será máis doado de recordar.
Unha vez todo recheo pasaremos ao paso 3 pulsando sobre "Continuar".

Asinarlle un nome

3º Escoller unha plantilla de inicio: neste último paso escollemos unha plantilla de inicio, a que máis nos guste, dá igual xa que logo poderemos cambiala e configurala ao noso gusto.
Unha vez seleccionada pulsamos "Continuar" e xa temos o noso blog creado. 

Escoller plantilla

El título del blog y el primer comentario

Otomaremos unha barra cunha serie de pestanas que nos van permitir configurar e personalizar o noso blog.

Creación de entradas
Comentarios
Configuración
Deseño
Monetizar
Estatísticas
Para publicar a nosa primeira entrada unicamente temos que encher o título desta e o contido. Co editor podemos darlle formato ao texto, incluír imaxes, videos, etc. Tamén temos un apartado onde colocar etiquetas, as etiquetas son palabras clave que se identifican co contido da entrada.
Unha vez este todo ao noso gusto, usando o botón de vista previa para ver como queda, publicamos a entrada "Publicar Entrada" e esta xa será visible para todos os internautas.
Con estes sinxelos pasos xa temos o noso blog funcionando, a partir de aquí pódense configurar moitas cousas, dende o deseño ata o como e cando se publican as entradas. Non é obxectivo deste manual afondar en todos estes temas, aconséllovos que tomedes o voso tempo para explorar todos e cada unha das opcións de Bloggerque son moitas e permitirannos deixar o blog altamente personalizado.

Primeriro postaxe

Para darse a coñecer

Unha vez creado o blog, e antes de crear a primerira entrada, o servidor permite enviar unha mensaxe de correo electrónico aos amigos, co fin de dar difusión oa novo blog.

Ten en conta

 En calquiera momento podremos visualizar o contido do blog, facendo clic sobre o enlace Ver o meu blog.

Punto 9: Traballo colaborativo. Wikis

Ferramentas Colaboradoras

Normalmente, a idea que se ten de interne é a de ser unha gran fonte de información na que se pode encontrar todo tipo de documentos. As xa coñecidas ferramentas como o correo electrónico, as listas de distribución, os chat e os grupos de noticias permiten intercambiar arquivos e opinións, aínda que o uso que se veu facendo delas dende a popularización de internet a estado enfocado mais cara ao ámbito lúdico que cara ao laboral.
Non obstante, as novas ferramentas que xurdiron e a rede están enfocadas á relación dun traballo concreto e, especialmente, un traballo que implica a participación e colaboración de múltiples persoas.
Entre as novas ferramentas, que permiten o traballo colaborador encóntranse os wikis, os blogs, os BSCW e os RSS.

Wiki

Os wikis constitúen unha das formas de colaboración máis novidosas que ofrece internet. Un wiki nun sitio web
que se constrúe a partir do traballo de moitos autores. Basicamente consiste nunha colección de paxinas web, que poden ser visitadas ou editar calquera persoa, sen pasar por ningún tipo de revisión ou censura previa.
O primeiro WikiWeb foi creado por Ward Cunningham en 1995, quen deu nome ao concepto wiki e creo o primeiro servidor wiki. Máis tarde, en 2001 se inicio o proxecto wikipedia, consiste na creación dunha enciclopedia virtual, que, hoxe en día, é o wiki mais grande que existe en versión inglesa e que se encontra en máis de noventa idiomas.
Un dos principais problemas dos wikis é o vandalismo, que consiste en introducir erros, incluír contidos inapropiados ou ofensivos, agregar publicidade, facer proselitismo, incluír material que viola os dereitos do autor ou, simplemente, incumprir as normas de wiki.
Para solucionar os problemas de vandalismo, pódense tomar algunhas medida como son: bloquear temporalmente o vándalo a través do seu nome de usuario ou a súa dirección IP, bloquear a páxina na que se están a producir os feitos e, en caso de extrema gravidade, bloquear toda a base de datos de wiki.

Wikis y blogs

La diferencia entre los wikis y los blogs es que, en el primer caso, se trata de un sitio web construido en colaboración por todas aquellas personas que deseen participar, con el objetivo de crear un lugar de conocimiento, mientras que los blog son creados por una persona, en ellos se publican artículos y opiniones, censurados por el autor, sin un objetivo final. 

Como crear un wiki.

Existen varios servidores que ofrecen a posibilidade de crear e aloxar un wiki de forma gratuíta, aínda que moitos deles están en
inglés.
En todos eles, a forma de proceder é similar e en todo caso esta perfectamente indicada. Aquí, crearemos un wiki a través de wikispaces.com, para iso teremos que:
1. Abrir o navegador e conectar coa dirección web www.wikispaces.com.
2. Completar o cadro Join now, cun nome de usuario, un contrasinal, unha dirección de correo e nome para o wiki.
3. Facer clic sobre o botón Join.
4. Completar de novo o contrasinal.
5. Activar o botón de opción Public, para calquera usuario que o desexe poida completar a información do wiki.
6. Facer clic sobre o botón Join.
O wiki creouse. Para acceder a el e completar a páxina inicial e o resto de información que se desexe incluír, débese:
7. Escribir a dirección na barra de direccións do navegador (nome.wikispaces.com)
8. Facer clic sobre o botón Edit this page.
9. Completar o contido da páxina utilizando os botóns que se mostran na parte superior da ventá do editor.
10. Cando se finalice débese facer clic sobre o botón Save.

O teu wiki

A continuación enuméranse algúns servidores que permiten crear wikis:
Pbwiki.org (www.pbwiki.com)
Xwiki.com (www.xwiki.com)
Wetpain (www.wetpain.com)
Wikispaces (www.wikispaces.com)
SeddWiki (sedwiki.com)
JotSpot (www.jot.com)
EcoWiki (www.e)cowiki.org

Punto 8:A sociedade da comunicación

                        Alfabetización dixital

Alfabetismo dixital tamén coñecido como alfabetización dixital e alfabetización multimedia é a habilidade para localizar, organizar, entender, avaliar e analizar información utilizando tecnoloxía dixital. Implica tanto o coñecemento de como traballa a alta tecnoloxía de hoxe en día como a comprensión de como pode ser utilizada. As persoas dixitalmente alfabetizados poden comunicarse e traballar máis eficientemente especialmente con aqueles que posúen os mesmos coñecementos e habilidades.
As investigacións con respecto á alfabetismo dixital focalizan se en aspectos máis amplos vinculados coa aprendizaxe de como efectivamente achar, usar, resumir, avaliar, crear e transmitir información utilizando tecnoloxías dixitais e non só coa habilidade para usar unha computadora.
O alfabetismo dixital inclúe o coñecemento do hardware das computadoras, do software (particularmente aqueles que máis frecuentemente se utilizan nos negocios) do Internet, dos teléfonos celulares, dos PDAs e doutros dispositivos dixitais. Unha persoa que utiliza estas habilidades para interactuar coa sociedade pode ser chamado un cidadán dixital.

Alfabetización dixital

Aspectos positivos e negativos da sociedade da información

Na actualidade, vivimos inmersos non que algúns viñeron a denominar unha revolución tecnolóxica, a cal vén marcado polo progreso dás novas tecnoloxías dá comunicación e dá información. Este avance demanda do ser humano novas habilidades e destrezas que han de ser adquiridas con celeridade se non preténdese quedará marxe dunha sociedade marcada polos intentos de globalización cultural e económica que se están a producir dende distintossectores.Anteestas formulacións, ou papel que vai xogar Internet será fundamental en todos vos ámbitos profesionais e, nestesentido, ou sector do ensino pode ser un dous grandes beneficiarios déasche "invento". Non obstante, para que estes presaxios secumpran é precisa unha interconexión de factores de orixes moidiversos e que actualmente non ten lugar.Ante esta nova era, que se abre ante nós, existe unha gran diversidade de opinións que serecollen nun continuo que vai dende aquelas posturas defendidas polos "tecnófobos" que non encontran aspectos positivos nonemprego dás novas tecnoloxías dá comunicación e dá información, ata vos "tecnófilos" que outorgan a estas uns privilexiosdesmesurados nas súas posibilidades de acción. Neste artigo,perséguese realizar unha análise do protagonismo que ten Internet nos centros educativos do noso país e do uso que tanto vosestudantes coma vos profesionais docentes fan dá misma.Lautilización de Internet por parte de profesores e estudantes. Para poder valorar ou emprego déasche recurso débese comezaranalizando ás partidas presupostarias que ou goberno central e vos distintos gobernos autonómicos concompetencias educativas destinan para que todos os centros docentes, dos que son responsables, dispoñan de equipos informáticos de garantía, que estean conectados á rede, e cuxo número sexa adecuado para que os estudantes poidan gozar destes de forma individual, ou cando menos por pares de iguais, así como para o uso internodo profesorado. Neste sentido, habemos de ser conscientes de que queda moito por conseguir xa que o material informático dos centros que contan con el, é insuficiente, obsoleto e presenta dificultades de conexión á rede o que limita a integración deste recurso educativo. É necesario, polo tanto, unha actualización dos equipos existentes e unha dotación a aqueles centros que aínda non teñen a posibilidade do uso e desfrute dos ordenadores.Una vez realizada esta consideración, e dende a perspectiva dos alumnos, se pode establecer un agrupamento de argumentacións en función das etapas educativas. No que respecta á etapa de Educación Infantil e Primaria, a utilización de Internet non é ben acollida se atendemos aos criterios psicopedagóxicos do desenvolvemento infantil dado que esta ferramenta precisa de certo nivel de desenvolvemento cognitivo para o seu manexo. Non obstante, no último ciclo da Educación Primaria, si se pode iniciar o alumno no uso de Internet para realizar visitas virtuais e mesmo tarefas sinxelas de busca de información ben delimitadas. No Ensino Secundario Obrigatorio (E.S.O.) as posibilidades de traballo que nos ofrece Internet, dende o punto de vista didáctico, son moi diversas, sempre e cando exista unha correcta planificación do traballo a realizar e o docente responsable dispoña da formación pertinente no campo que nos ocupa. Deste xeito, xorden unha serie de competencias mínimas que un profesor que decida usar Internet como recurso didáctico debe dispoñer. A continuación ofrécese unha breve síntese destascompetencias:- Dominio dos sistemas informáticos e das redes informáticas. - Navegación por espazos hipertexuales de Internet para buscar información- Uso das ferramentas de comunicación: correo electrónico- Expresión e creación de elementos multimedia- Dominio do traballo colaborador na red.Finalmente, existe a posibilidade relativamente recente do uso da rede para a reciclaxe profesional dos docentes a través de cursos desenvolvidos a distancia e a través da súa modalidade de Teleformación. Así pois, os docentes, que así o desexen, poderán dispoñer dunha formación continua que poderían realizar, ben no seu propio centro de traballo nas súas horas libres ou ben dende o seu domicilio. Estaformulación|presentación, aparentemente utópico, está a irromper con forza en numerosos sectores laborais e de entre eles o que engloba os profesionais do ensino aparece como un dos máisteleformables segundo recolle a Fundesco no seu estudo|estudiochamado: Teleformación: un paso máis cara ao camiño da formación continua (1988). Así mesmo, no Congreso de Emprendores en Internet organizado pola Universidade de Navarra augurouse que esta modalidade de formación experimentaría un crecemento porcentual próximo ao 35% durante o ano 2003.Por outro lado, Internet ofrece aos profesores a posibilidade de comunicarse cos pais dos seus alumnos a través de ferramentas asíncronas de grande utilidade, como poden ser o correo electrónico ou os foros. Deste xeito, existirá unha comunicación bidireccional entre familia - escola que pode ser moi proveitosa para ambas as dúas partes nas distintas situacións que xorden no desenvolvemento cotián da actividade educativa dos centros docentes.Aspectos positivos e negativos do uso de Internet nos centros educativos.En a táboa seguinte resúmense as vantaxes e inconvenientes máis comúns que ofrece o uso da rede e o seu emprego con fins didácticos e formativos nas organizacións educativas.

Globalización da sociedade da comunicación


Aspectos positivos:

• Non monopolización da información polos medios de comunicación e maior libertade de expresión dos ciudadanos.
• Gran mobilidade da información
• Gran cantidade de información que se pode transmitir, adquirir e procesar moi rápido.

Gran cantidade de información

• Permite estar máis informados do que sucede en calqueira lugar do mundo.
• Interacción que se pode establecer con outras persoas a través da rede.

Aspectos negativos:

• Falta de control para seleccionar a información, debido a gran cantidade dela.
• Se todo é de todos, os autores non obteñen beneficios.
• Os países desenrrolados son os que teñen o poder sobre os outros. Polo que non existe igualdade de oportunidades, polo tanto, non elimina barreiras.



Desigualdade de oportunidades

• O entorno socieocultural determina o acceso ás novas tecnoloxías máis co nivel económico. 

Globalización da sociedad da información

Ten en conta


Internet é unha fonte inagotable de información, pero é necesario ser capaz de discernir entre a información veraz, da que non o é; é convinte non conformarnos coa información encontrada senón comprovar cal é a fonte e se esta goza da suficiente confianza para que demos por válida a información proporcionada.

Punto 7: Fundamento teórico de internet

Punto 7: Fundamento teórico de internet

Protocolo de comunicación paquetes, TCP/IP
Internet permite conectar ordenadores de todo o mundo independentemente do sistema operativo que utilizan e a subrede á que pertenzan. Para que isto sexa posible, é necesario dispoñer dun protocolo común único, de forma todos os ordenadores poidan interpretar e entender correctamente a información que circula entre eles. O protocolo que utilizan os equipos conectados a internet é o protocolo TCP/IP.

O protocolo TCP/IP (Transmisión COntrol Protocol/ Internet Protocol) en realizade é un sistema de protocolos. O primeiro, TCP, baséase en dividir en paquetes, na orixe, a información que se envía a través da rede; estes paquetes viaxarán por diferentes camiños ata chegar ao seu destino e recompoñerse de novo. O segundo, IP, dirixe a información axeitadamente a través de internet.

Que é un host

O termo host utilízase para referirse a un ordenador cuxa función é servir de punto de inicio e final das trransferencias de datos a través de internet, é dicir, un ordenador que se encontra permanentemente conectado a internet a través do que acceden todos os que se encontran conectados a el.Tamén, utilízase o termo host para referirse ao ordenador no queresideun sitio web. 
Dirección IPCada ordenador conectado a internet ten unha dirección exclusiva que o distingue de calquera outro ordenador no mundo. Esta dirección está formada por catro números separados por puntos, cada uns dos cales pode tomar valores de 0 a 255. Por exemplo, os seguintes números poderían ser direccións IP válidas: 130.238.44.5, 199.22.124.12 y 148.76.43.23.

En ocasións faise unha distinción entre a dirección IP pública e privada. a dirección IP pública é a que se utiliza para identificar o equipo en internet cando se navega, descárgase o correo ou faise uso de calquera dos servizos que proporcionan a rede. A direcciónIP privada é a que ten asignado o noso ordenador. Habitualmente estas direccións coinciden, non obstante nos casos nos que a conexión a internet se produce a través dunha rede privada, usando un router, a dirección Ip pública poderá a do router e a privada será a que identifica o ordenador na rede.


Como descubrir a dirección IP
Para coñecer a dirección IP dun equipo conectado a internet que utiliza o sistema operativo Windows débese realizar os seguintes pasos:
1. Facer clic sobre o botón inicio.
2. Seleccionalas opcións Todos os programas, Accesorios e Símbolo do sistema.
3. Escribir o comando ipconfig e pulsar Intro.
Mostrarase en pantalla a dirección IP do equipo.


O sistema de nomes de dominio, DNS
Inicialmente o número de ordenadores conectados a internet era limitado, polo que abondaba unha simple táboa para asociar cada equipo coa súa dirección IP. El número de usuarios foi crecendo exponencialmente, de modo que recordar as direccións IP de cada un deles volveuse imposible.

Para solucionar este problema e facilitar o uso de internet aos usuarios asignáronse nomes aos ordenadores conectados á rede, de forma que resultase innecesario recordar as súas direccións IP. Así, creouse o Sistema de Nomes de Dominio (DNS) que permitía identificar os ordenadores mediante un sistema xerárquico de nomes sinxelos de recordar, e que indican a súa situación xeográfica ou o propósito ao que están destinados.Así, o nome fictício pitagoras.mat.ies.es, podería corresponder ao ordenador Pitágoras, do departamento de matemáticas (subdominio mat) do María Moliner (subdominio iesmm), pertencente ao dominio principal é, que significa España.

Os servidores de nomes de dominio son ordenadores que teñen a función de relacionar o nome de dominio do ordenador do que se solicita información coa súa dirección IP e viceversa, a dirección IP co nome de dominio. Para iso, os servidores de nomes de dominio dispoñen de bases de datos ligadas entre si, coma se se tratase dunha base de datos única.

Localizador Uniforme de Recursos(URL)
O URL (Uniform Resource Locator) é unha secuencia de carácteres que, siguendo un formato estándar, identifica a cada un dos recursos (imagenes, documentos, vídeos, etc.) de internet, pola súa localización. En consecuencia, a dirección URL debe conter o nome de dominio do servidor no que se encontra albergado o recurso que identifica.

O formato estándar que segue un URL é:
protocolo://nombre de dominio do servidor/directorio/ichero

Por exemplo, http://www.iesmariamoliner.es/certamenliterario/elolivar.htm fai referencia a un ficheiro, que se denomina elolivar.htm, que se encontra no servidor www.iesmariamoliner dentro da carpeta certameliterario.

A maiores:

O DNS serve para recordalas direccións IP.

Punto 6: Historia de internet

Internet: unha rede de redes

Nunha primeira aproximación, poderiamos dicir que a Internet é unha rede global de redes de computadoras, permitindo a estes cominicarse directamente compartiendo información e servizos o longo da maior parte do mundo.


Todo ordenador que forma parte dunha rede conectada a Internet pode comunicarse con calquera outro, sempre que este último tamén pertenza a internet. Para facer esta comunicación posible, é necesario na existencia dun protocolo, que non é máis que un conxunto de convencións que determinan como facer o intercambio de datos entre dous ordenadores ou programas.


Os protocolos utilizados por todas as redes que forman parte da Internet son chamados a curto TCP / IP, acronimos que corresponden a cotrol protocolo de transmisión (Transmission Control Protocol) e protocolo de Internet (Internet Protocol).

Internet

Novas posibilidades ofrecidas por Internet

As posibilidades que ofrece a rede de redes en relación á comunicación e ó intercambio de información son infinitas, e cada día novos sistemas estalecen e crear novas ferramentas que facilitan a comunicación entre usuarios de internet. Entre todas estas posibilidades, ademais dos directamente relacionadas coa comunicación, incluír algún outro moi interesante en varios campos como a medicina, economía ou en conxunto investigación:

• Internet é un gran hórreo de información que poden ser alcanzados case instantaneamente. Aínda que é necesario distinguir entre inforamción válido e que non é certo.

• A web hoxe é un gran mercado. Unha mancha de actividade económica. a través de Internet, podemos mercar e vender todo tipo de produtos (un billete de avión, accións dunha empresa grande, obxectos de segunda man, etc.).

• Culturas minoritarias e sectores teñen a oportunidade de utilizar a rede para a transmisión. Unha rede das maiores vantaxes de como a internet está construída rs a oportunidade ofrecida para a biodiversidade para crear o seu propio espazo, os seus canles de comunicación, os seus mecanismos de divulgación e distribución de información.

• A posibilidade de que un equipo de médicos poden discutir en tempo real a través de Internet,o diagnóstico dun paciente en perigo e mesmo analizar os seus raios X e realizar unha operación de miles de quilómetros de distancia.

• Os investigadores e as institucións participantes do Proxecto Xenoma Humano pode descargar seus enormes bases de datos en internet máis rápido.

• Os astrónomos Tamén pode compartir datos de telescopios situados en diferentes partes do mundo.

Nacemento e evolución de Internet

^ 1966: Durante a Guerra Fría, e baixo o control do Departamento de Defensa de Estados Unidos comeza a desenvolver o proxecto ARPANET. O seu obxectivo era crear un sistema segundo o cal, no seu caso hipotético dun ataque da URSS, podería ter acceso a información militares de calquera lugar do país. A solución foi composta por unha rede de computadores no que todos os nodos teñen a mesma importancia, de xeito que a desaparición dun ou máis de entre eles non afecta o tráfico entre outros.

Arpanet

^ 1969: semanas antes de que o home chegou á lúa, onectaron catro ordenadores, creando a ARPANET primeiro.


^ 1972: os resultados presentados publicamente. Máis ordenadores foron engadidos á ARPANET, tornándose máis de 200 en 1981.


Conexións Arpanet foron pagados polo goberno dos EUA debería e un sitio web restringuieron militares, universidades e algunhas empresas grandes que proxectos de investigación financiados ou proporcionandolle servizos.


Os primeiros servizos que brindou a rede ARPANET foron o acceso a ordenadores remotos (Telnet), a transferenciade arquivos e a impresión remota. tamén apareceu o primeiro programa de correo electrónico, que pronto se converteu nunha das aplicacións máis utilizadas.


^1983: Se estable o protocolo TCP/IP como protocolo estándar que utilizarían todas as redes conectadas a ARPANET. Paralelamente, a parte militar de ARPANET forma unha rede independente MILNET, reservando a primeira para fins de investigación.


Se prodría considerar este momento como o nacemento de internet. O número de ordenadores interconectados era 500.


^1989: Desaparece ARPANET, pero xa se Había establecido unha malla mundial entre moitas institucións que crearan as súas propias redes que podían comunicarse entre si. O número de ordenadores superaba os 100000.


Tim Berners-Lee, investigador do CERN, dasarolla un sistema de comunicación baseado no hipertexto, coa intención de facilitar o fluxo de información entre os científicos. Créanse o Protocolo http e o lengiaje html. Este sistema sería a orixe da World Wide Web.

Tim Berners-Lee

^1992: O crecemento do número de usuarios e o volume de información dispoñible facía difícil encontrar unha información concreta, sen dispoñer dun mapa ou sistema de organización desta. Así, apareceron os primeiros sistemas que permitían obter unha lista de direccións, como son Archie ou Gophers.


^1993: Aparecen os primeiros navegadores web.
Dende este momento e ata a data creáronse infinidade de aplicacións que permiten enviar, recibir, clasificar e xestionar o correo electrónico, así como outras formas de intercambio de información sobradamente coñecidas, que fan da sociedade actual a sociedade da información e a comunicación.

Navegadores

Cartel